...buiten zit ik op een breed terras. Ik hoor het geroezemoes van gezelligheid, en toch ben ik de enige hier. Het diepe glas koel witbier lijkt niet op te kunnen, en de vloeiende jazz heeft me al jaren geleden de ogen doen sluiten. Ik geniet van de warmte en leg enorme afstanden af, ondanks het feit dat ik stil zit. De dame naast me, haar hand in de mijne, lijkt een witte fee in haar zomerjurkje, en ze reist met me mee. De avond is oneindig, of is het middag? Het maakt niet uit, deze zon gaat nooit onder.
